ÖLÜM YOLCULUĞU

Bunlar son satırlar
Eksiği fazlası yok
Ölüme giderken sorgulamak nedenini niçinini acizlik değil midir ?
Ya da düşünmek yaşanmışlıkları,erken değil miydi demek yakışır mı bize ?
Erken diyerek yaşadığım günlere gölge düşürme gafletinde bulunmayacağım
Ya da ömrümüz buna yetiyormuş diyerek dinsel mitlerle,kadercilikle kendimi kandırmayacağım
Gidişimin bir sebebi yok
Ağlayarak başladığım bu lanetli ve tezatlarla dolu hayatıma son bir zıtlıkla veda edeceğim
Gülerek öleceğim


       Küçük Adam

              HER GÜN SEVİŞEBİLİR MİYİZ ?


Yapraklar düştüğünde  ağaçlarından ve ben aşık olduğumda deniz gözlü bir istanbul kızına, sonbahar geldi demektir.
Sıcaklarda sevemem kimseyi !
Soğuk bir istanbul gününde balkonda otururken önümde kadehim ve mezem yanında kalemim kağıdım varsa eğer, ilk kavgamızı etmişiz demektir.
Yazamam ki mutluluktan !
Bedenimde geçmeyen bir sıcaklık ve üryanlık hakim vücuduma ben saçlarını öpüyorsam ipekten yatağımızda, öncesinde sevişmişiz demektir.
Keşke her gün sevişsek !
Korkacak,acıyacak yanım kalmadıysa artık boş bakan gözlerim seni arıyorsa gördüğü her surette, sen gitmişsin demektir.
Gidişin sana kalsın ben gelişini hatırlarım sadece...


     Küçük Adam

               TANRISIZ ŞİİR


Eğer birazcık adaletiniz varsa tanrım
 Göstermeniz yeterli olacak
Bize biçtiğiniz değer hiç te adil değil !
İki çocuk ağladı bugün aynı anda
Biri alamadığı oyuncağına,biri ise aç karnına
İkisi de sizin eseriniz : çocukları ağlatmayın tanrım
Özellikle aç olanlarını
Bu soğukları da alın tanrım
Üşümesin,donmasın burun şekerleri
Gölgenizi de alın artık üstümüzden
Bırakın bizi küçük görmeyi
Kulluğunu istediklerinize babalık yaptığınız gün
Gülebilirim ben de sizin için
Ve inanırım o zaman çocukları sevdiğinize
Beni sevmeseniz de olur
Ancak biraz saygı duyun istediklerime

                  KÜÇÜK ADAM

ANLAŞILIR BİR AYRILIK ŞİİRİ

Uçurum gibi baktığım gözlerine
Ömrüm boyunca son defa dalıyorum
Bu vakitten sonra paklamaya yetmeyecek sevmeler
Elimden hatırlamaya kıyamadığım zamanlar dökülecek.
Bakışlarımı başka bir tarafa çeviriyorum;
Sahiden gidiyorum.

Bizi umulmaz bir köşeye bıraktım.
Gece kuşlarının konduğu dallara.
Her devir bir katliamdır derlerdi
Bizi zaman devirdi
Yutkunmaya kursağımın gitmediği yerdesin
Gitmeye mecburum
Bitmeye mahkumuz sanırsam.

Sancıtan kelimeler yazmak istemiyordum oysa
Olgun bir vedanın hakkı teslim olur diliyordum.
Şu an bahse değer gördüğümüz her bir şey
Elimizin ateşe ilk gittiği gibi kor kokuyor.
Üstelik bu defa ateşten değil,
Ayrılıktan korkuyorum.

Vakti ile bu acıları Türk dizilerine bölecektik,
Ve bize uğraması muhtemel olmayacaktı diye bilecektik.
Şimdi cehennem diye sandığımız ne varsa
Sol tarafımızda parıldıyor.
Savaş meydanlarında izlersek savaş olur sanıyordum
Başka bir şey olsa gizlemezdim.
Bazı aşklar kürek cezasına sevdalıymış.
Böyle olsun istemezdim.

Seni senden çok sevdiğim perşembe sabahları,
Uyanmaya uyuyamadığım gecelerde biterdim.
Bizi en çok dindirecek olanı yalnızlık diliyordum.
Merhem diye tuz basmışım.
Zaten aşk da biraz acıdır.

                                                                                                              Mehmet ZORLU