CARPE DİEM

Yorgunum

Az da değil

Hani şu oturduğum sandalyeden kalkamayacak

Şu cümleyi senli kelimeler kullanıp bitiremeyecek kadar yorgunum

Carpe diem diyemedik henüz

Yaşamak nedir bilemedik henüz

Doğrudur yağmur yağıyor

Ben sana yazıyorum o da doğrudur

Her yağmur damlası bir dize oluyor sanki hayalinin aynasında

Ama şunu bilsen iyi edersin

Sıkıldım seni hayali aynalarda aramaktan

Yanımda olsan

Belki yağmur dururdu

Belki bu savaşlar biterdi biz olsak

Çocuklar ölmezdi sen gülsen

Denersen denerim

Sen istersen ben de isterim

Yorgunum

Az da değil

Hani şu oturduğum sandalyeden kalkamayacak

Şu cümleyi senli kelimeler kurup bitiremeyecek kadar yorgunum

Carpe diem diyemedik henüz

Yaşamak nedir bilemedik henüz

Çocukken meyilli değildim alkole

Doğrudur tütün kullananların bir aptaldan farkı yoktu gözümde

Ama unutturamadı seni

Annemin iki liraya aldığı elma şekerleri

O ayıcık jelibonlar gizleyemedi yokluğunu

Ben de istemezdim her sabah babam gibi öksürmeyi

Ama hoşuma gitti yokluğuna kaldırılan kadehler

Ya birini ya bir şeyi sevmek lazımmış illa

Gereklilikmiş sevmek

Ben de meyhaneleri sevdim yokluğuna içtiğim her anlamsız gün

Üç olacak lütfen anla artık

Yorgunum

Az da değil…

Ama gelsen belki de düzelir bu ruhsal sanılar

Gelsen

Belki de haykırır tüm dünya

CARPE DİEM ! !

CARPE DİEM ! ! !

                                                                                        KÜÇÜK ADAM

UZAY MEKİĞİNDE ULVİ BİR SEVDA

Senden çok alakasız bir bahar gecesi

Ve seni düşünmeye yeltendiğim bulutsuz bir gökyüzü

Mistik düşüncelerden epey kurtulmuş

Ve kurutulmuş güllerin anımsattığı aşk lisanından epey uzak kaldığım bir gece

Bu gece...

Edebi hatıralardan kaçındığımdan sebep

Aşkını bertaraf etmek uğruna hayali aşk yolculukları tasarlayan,

Eski bir Yunan filozofuyum şu saatler.

Kurguladığım tüm matematiksel işlemlerin ertesinde,

Karşılaştığım fiziksel bir aksaklığa bürünüyorsun

Üstelik tam vazgeçmek üzereyken,

Ulaşmak istedğim mutlu sonumsun,

Bilmiyorsun.

Şimdi senden uzakta olmak,

Ne denli kuramsal bir bozukluksa

Bir o kadar timsalidir,

İnancın

Bir o kadar timsalidir

İçimden koparamadığım

Sensiz olmak inançsızlığımın

Kabul görelim ki hüsrana sürüklendik

Yine cebimde kanayıverdi,

Astrolojik umutlar ve yarın.

İnan bana Ay olursun fikrimce

Yaklaştıkça büyürsün gözümde,

Nice kırdan baktığım Toroslar gibi.

Hem bu samimi bir dik duruştur

Sana ne kadar uzaktan baksam da

Gözümden alamazsın oyuklarını

Ve bil ki öperim göz oyuklarından

Karşımda yükselen şu İstanbul

İyice cilalanmış şu yerleşim yerleri mesela

Hiçbiri hislerimi sıyıramaz

Senin vazgeçilemez o ıssızlığından

                                                                                   MEHMET ZORLU

ŞÜPHECİNİN NOT DEFTERİ

Yeni yetme anlamsızlıklar bunlar
Karşı kaldırımda esnafa sığınmış bir tavla masası,
Denize bakan caddede ötüşen martılar,
Güneş vurunca elaya çalan şu gözlerim,
Niyetini bahtsızlığına vurmuş sarhoşlar...
Hepsi biraz değişmiş gibi

Gereksizce laciverde kaçmış gökyüzü
Bana sorsan abartılmış.
Ilık bir ilkbahar vuruyor genizlerime
Oysa henüz erken fikrimce.
Hem baksana haksız haklıda hakka koşar olmuş
Bu işte var ya bir terslik
Bana sorsan öyle değil

Neticede sinsi huzurlar sinmiş banklara
Çocuklar okuldan erken çıkmış
Erken doğmaya meyilli bütün bebekler
İstisnasız bir şekilde geç kalınmış öğle tatili dönüşlerinden
Herkesin ortaklaşa kullandığı bir telaş...
Aslında hala zamanım var

Dumanı ele veriyor vapurları
Öyle ses falan çıkardıklarına şahit olmadım
Kaçar gibi herkes
AFEDERSİNİZ
Her şey ve herkes
Fitne fesat mı dersiniz ben karışmam
Ama fikrimi soracak olursanız eğer
Değişmekten ziyade
Başka bir dümen dönüyor ortalıkta.
                                                                               


                                                                                           MEHMET ZORLU