Korkuyorum.Biraz her şeyden galiba.Beni ben yapan her şey biraz zamanlığına yada bazı zamanlarda acı veriyor.Aldırmak ile aldırmamak,yazmak ile yazmamak arasında gidip gelen inci bir çizginin üstünde raks ediyorum.Allah böyle zamanlarda konuşuyor tepemizin üstünde ve bizleri namaz kılmaya davet ediyor.Oysa bizler günün ilk saatlerinde başlıyoruz devletin vergi üstüne vergi koyduğu keyif verici maddeden yudumlamaya ve gündüzün doğmasına yakın odalarımıza çekilip gecede olan ne varsa unutmaya çalışıyoruz.Uyumak bir nevi kaçmaktır.Bazenleri aşklardan,bazenleri acılardan en önemlisi ise ölmekten kaçıyoruz uyuyarak.Uyandığımda o günün sonuna kadar ölümsüz olacağımın bilincindeyim.Her ay düzenli olarak kirasını ödediğim evimde izlediğim ve izlemediğim filmlerim,okumaya çalıştığım kitaplarım ve aklımdan silip atamadığım düşüncelerle güvende olacağım.Siz bunu nasıl anlamlandırırsanız anlamlandırın.Ben buna ölümsüz olmak diyorum.Aklımda hala çaresiz bir adamın intiharı var.Sorgulamayı bıraktığım bu eylemin hayatıma verdiği zararı tartışmak gereksiz.Çünkü bilirim ki bazı sonların doğurduğu başlangıçlar kutsaldır.Allaha inanmasamda kutsal olanı kabul etmek İslamın şartlarındandır ve benim kimliğimde ısrarla ve umarsızca Müslüman yazar.Alahuekber,Allahuekber ve La İlahe İllalala...

K.A