ÖLÜLER, YAŞAYAN ÖLÜLER, ÖLÜ YAŞAYANLAR, GONCALAR


Kalabalığın sesi kalabalığa karışmış
Yutkunuyorum
Nefesimin karıştığı duman
Gidip bir taşa çarpıyor her seferinde
Bir güvercin taşı alıyor
Bir gonca bekliyor bir güvercini
Goncalar yorulmuş çabalamaktan
Vazgeçmişler çiçek açmaktan
Muhakkak vardır her şeyin bir nedeni der dedem
Allah'ın alıp veremediği mi vardır goncalar ile?
Yoksa goncalar mı sevmez Allah'ı,
Varmaz mı başları secdeye?
Yoksunuyorum
Kirlenmişliğimi toplayıp kibrimin üstüne biriktirdim
Güneşi yerinden aldım, indirdim.
Karanlık kalınca çevremde
Ağladım
Bir tanıdığım vardı
Haiyn gemisinde kaptan
İnsanlar ağlarsa kimse görmeden
Kimse görmez derdi, gülerdi
Keşke gülebilseydim ben de
Güleyazsaydım keşke
Öğretildi bana öncelerde
Aciz kalır dediler çok gülen
Toprağı elime aldım,
Afakiydi bıraktım
Üstüne şiir yazdım, buruşturdum, yırttım
Ufalanmış toprağın üstünde kaldım
Ölmemiştim
Yaşamış mıydım?
Bir gonca açsa
Keşke açsa goncalar
Goncaların açtığı vakit geleceğim ben
Bir kirişi öpüp koyacağım başıma
Bir seccade alacağım kendime
Belki bir ba
Bir ba
Ba alacağım
Yarım kaldım
Yarına kaldım



küçük adam