YILDIZ DİLİNDE

Etraf alabildiğince insan kaynıyor .Gündüz  kalabalığına alışmıştım fakat akşam vakti gördüğüm bu insan topluluğu daha bir şaşırtıyor beni. Vapurdan iner inmez karşılaştığım bu insan selinden sıyrılırken yavaş yavaş Kadıköy'ün en derme çatma meyhanesini aramaya başlıyor gözlerim. İşte orada! Burada sigara yasağı falan tanımıyor kimse, ortalık duman altı. Oturup tahta bir sandalyeye ceketimi çıkarıyorum gösterişli bir halde, maksadım fark edilmek. Nihayetinde amacıma da ulaşıyorum.40-45 yaşlarında bir ağabeyimiz yapmacık bir nezaketle "Ne arzu edersiniz" diye giriyor lafa. Şöyle bir süzüyor beni o esnada, 18 midir değil midir diye ama vazgeçiyor hemen. "Rakı" diyorum ben de, meyhanede başka ne içilir der gibi böyle. "Patron bana bir otuz beşlik, yanına da süzme. Ha bir de mümkünse üstüne pul biber". Ağabeyim bana bakıyor ama böyle abi gibi değil yani. Eh müşteriyiz en nihayetinde. Duvarları izliyorum sonra, ama yavaş yavaş. Rakı gibi yani. Müslüm Gürses posterleri, Neşet Ertaş sözlerinin yazılı olduğu duvar kağıtları süslemiş mekanı. Ona da eyvallah, severiz. Kulağımda da inceden inceye bir Yıldız Tilbe şarkısı. "Delikanlım" diyor. Zaten çocukluğumuzdan aşinayız kendilerine, Kasetlerden bile dinlemişiz, alaya almayın 21. yüzyıl için ciddi olay. Hemen en matrak havamda şarkının şiirselliği sarıyor etrafımı. Perşembe gecesinin yeni yetme aşık edebiyatı sahne alıyor zihnimde. Tanıyorum kendimi hayatta duramam. Bir erkek daha nasıl sevilebilir ya Hu diyorum kendi kendime. Kalbinin tüm odalarını kapatması bir kadının, o odalardan geçiş izni almış tek bir erkek. Bunlar basit olaylar değil, artık ben de biliyorum. O sırada abim geliyor, rakım geliyor bırak şimdi ağabeyimi. Doldurup ilk  kadehi devam ediyorum düşünmeye, başlamışım bir defa durur muyum hiç? Erkek dediğin doğrudan sever, derin derin bakmak ister, susmaktan ziyade seviyorum diye haykırmak ister. Nereden biliyorum demeyin öğrendim işte bir yerlerden. Bir kadın gibi düşünemez o vakit. Kadınlar sevmeyi aramak ister, aratmak ister bilhassa. Sevmek, tek başına sevmek değildir onlar için. Kılcal damarlar dizilmiştir sevmelerinin üzerinde. Narin ve kuytu dalgalanmalarda boğulmayı beklerler her daim. "Delikanlım" diyemezler genelde, derin olmayan hendekler kazarlar, yüksek olmayan duvarlar örerler sevmelerinin etrafına. Nereden biliyorsun demeyin öğrendim bir yerlerden. Bir ceylanın bir aslana saldırmasını isterler, bir sincabın bir fındığa sarılması sıcaklığında. Öyle severler işte, çoğu zaman oturtamazsın kafanda. Ama kafamda başka bir soru.

Bir erkek nasıl sevilmek ister?
Ceplerini karıştırır gibi sevilsin ister çoğu zaman. Bileklerini keser gibi sevilsin ister elbette. Çünkü kaybetmekten korkar bir erkek. Kimse bilmesin ister, yanılıyorsam söyleyin ama herkes bilsin ister biraz da. Güneşin ilk ışıklarını saçması gibidir bir erkeğin sevmeleri. Soğuk bir kış akşamında ciğerlerinden çıkan soluğu görme isteğidir bir erkeğin sevmeleri. Somutlaştırmak ister çünkü -dedim ya size- sanıldığından daha fazla korkar çok korkar bir erkek. Erkek gibi sevmek dediğimiz olay bir başkaldırıdan ziyade boyun eğmenin kısa vadelerinde hükme eyvallah demektir aslında. Zaman aşımına uğrayacak duyguların taze kanda boğulmasını daha mert görür kendi nazarında. Tez elden gelsin ister sonuçları sevda imtihanlarının. Ya "Delikanlım" ya da "El adamı" olmak ister arka fonda çalan plakta. "Vazgeçtim" demeyi yediremez çoğu zaman bir erkek. En çok ağzına takılan kelimedir belki  de "Sevmeyeceğim". Kimsenin müzik listelerine giremez Yıldız Tilbe. Ancak her genç yaş aşıklığında arka fonda çalar usul usul. Size sevmeyi öğretecek değilim, zaten pek anladığım da söylenemez. Dedim ya öğrendim bir yerlerden. Fakat bilin isterim ki duyumlar sağlam, bu gece de rakılar hakiki bir ağabeyimden. Buzunuz eksik olmasın "E mi?"

                                                                                                          Mehmet Zorlu

                    

                        CARPE DİEM

Yorgunum

Az da değil

Hani şu oturduğum sandalyeden kalkamayacak

Şu cümleyi senli kelimeler kullanıp bitiremeyecek kadar yorgunum

Carpe diem diyemedik henüz

Yaşamak nedir bilemedik henüz

Doğrudur yağmur yağıyor

Ben sana yazıyorum o da doğrudur

Her yağmur damlası bir dize oluyor sanki hayalinin aynasında

Ama şunu bilsen iyi edersin

Sıkıldım seni hayali aynalarda aramaktan

Yanımda olsan

Belki yağmur dururdu

Belki bu savaşlar biterdi biz olsak

Çocuklar ölmezdi sen gülsen

Denersen denerim

Sen istersen ben de isterim

Yorgunum

Az da değil

Hani şu oturduğum sandalyeden kalkamayacak

Şu cümleyi senli kelimeler kurup bitiremeyecek kadar yorgunum

Carpe diem diyemedik henüz

Yaşamak nedir bilemedik henüz

Çocukken meyilli değildim alkole

Doğrudur tütün kullananların bir aptaldan farkı yoktu gözümde

Ama unutturamadı seni

Annemin iki liraya aldığı elma şekerleri

O ayıcık jelibonlar gizleyemedi yokluğunu

Ben de istemezdim her sabah babam gibi öksürmeyi

Ama hoşuma gitti yokluğuna kaldırılan kadehler

Ya birini ya bir şeyi sevmek lazımmış illa

Gereklilikmiş sevmek

Ben de meyhaneleri sevdim yokluğuna içtiğim her anlamsız gün

Üç olacak lütfen anla artık

Yorgunum

Az da değil…

Ama gelsen belki de düzelir bu ruhsal sanılar

Gelsen

Belki de haykırır tüm dünya

CARPE DİEM ! !

CARPE DİEM ! ! !

                                                                                        KÜÇÜK ADAM

UZAY MEKİĞİNDE ULVİ BİR SEVDA

Senden çok alakasız bir bahar gecesi

Ve seni düşünmeye yeltendiğim bulutsuz bir gökyüzü

Mistik düşüncelerden epey kurtulmuş

Ve kurutulmuş güllerin anımsattığı aşk lisanından epey uzak kaldığım bir gece

Bu gece...

Edebi hatıralardan kaçındığımdan sebep

Aşkını bertaraf etmek uğruna hayali aşk yolculukları tasarlayan,

Eski bir Yunan filozofuyum şu saatler.

Kurguladığım tüm matematiksel işlemlerin ertesinde,

Karşılaştığım fiziksel bir aksaklığa bürünüyorsun

Üstelik tam vazgeçmek üzereyken,

Ulaşmak istedğim mutlu sonumsun,

Bilmiyorsun.

Şimdi senden uzakta olmak,

Ne denli kuramsal bir bozukluksa

Bir o kadar timsalidir,

İnancın

Bir o kadar timsalidir

İçimden koparamadığım

Sensiz olmak inançsızlığımın

Kabul görelim ki hüsrana sürüklendik

Yine cebimde kanayıverdi,

Astrolojik umutlar ve yarın.

İnan bana Ay olursun fikrimce

Yaklaştıkça büyürsün gözümde,

Nice kırdan baktığım Toroslar gibi.

Hem bu samimi bir dik duruştur

Sana ne kadar uzaktan baksam da

Gözümden alamazsın oyuklarını

Ve bil ki öperim göz oyuklarından

Karşımda yükselen şu İstanbul

İyice cilalanmış şu yerleşim yerleri mesela

Hiçbiri hislerimi sıyıramaz

Senin vazgeçilemez o ıssızlığından

                                                                                   MEHMET ZORLU

ŞÜPHECİNİN NOT DEFTERİ

Yeni yetme anlamsızlıklar bunlar
Karşı kaldırımda esnafa sığınmış bir tavla masası,
Denize bakan caddede ötüşen martılar,
Güneş vurunca elaya çalan şu gözlerim,
Niyetini bahtsızlığına vurmuş sarhoşlar...
Hepsi biraz değişmiş gibi

Gereksizce laciverde kaçmış gökyüzü
Bana sorsan abartılmış.
Ilık bir ilkbahar vuruyor genizlerime
Oysa henüz erken fikrimce.
Hem baksana haksız haklıda hakka koşar olmuş
Bu işte var ya bir terslik
Bana sorsan öyle değil

Neticede sinsi huzurlar sinmiş banklara
Çocuklar okuldan erken çıkmış
Erken doğmaya meyilli bütün bebekler
İstisnasız bir şekilde geç kalınmış öğle tatili dönüşlerinden
Herkesin ortaklaşa kullandığı bir telaş...
Aslında hala zamanım var

Dumanı ele veriyor vapurları
Öyle ses falan çıkardıklarına şahit olmadım
Kaçar gibi herkes
AFEDERSİNİZ
Her şey ve herkes
Fitne fesat mı dersiniz ben karışmam
Ama fikrimi soracak olursanız eğer
Değişmekten ziyade
Başka bir dümen dönüyor ortalıkta.
                                                                               


                                                                                           MEHMET ZORLU