BEN DE ÖZLEDİM

Arada bir gerçekten çocuk olmak benim de hakkım diye düşünüyorum
Çok çabuk büyüdük biz
Hatta o büyüme telaşı içinde kendi benliğimizi bir kenara iterek bambaşka adamlar olduk
En önemli soru ise
Bunu gerçekten istedik mi ?
Yoksa belirli çevrelerce dayatıldık mı bu fikre ?
Zorladılar mı bizi sahiden ?
Düşündükçe kahroluyorum
Yanımda paytak paytak yürüyüp her şeye niye diyen küçüklerimi gördükçe bir daha düşünüyorum
Benim niye demeye hakkım yok mu ?
Niye ben insan olmaya çalışırken önüme çıkan herkes bir parçamı alıp gidiyor ?
Sahi tüm bu insanlar gelip gelip nerelere giderler ?
Neden kaçarlar bizden?
İnsanlar sevmeye pek gelmeyen yaratılışlar
Değerli olduklarını hissettikleri an bir değişimin içine giriyorlar  ve farklı olma hissi onları farklı davranmaya zorluyor
Yani bir farklılık zinciri başlıyor aslında
Sevgi farklılığı doğuruyor
Farklılık gitmeleri
Gitmeler ise acıyı getiriyor kalanlara
Sonrası karanlık
Sonsuz karanlık
Aslında ben de özledim

Küçük Adam