GONCALARIN AÇTIĞI VAKİT GERİ GELECEĞİM ANNE

Bir gün olacak.Belki şimdi değil anne,ama bir gün mutlaka olacak.Biliyorsun,sen de görüyorsun gözlerimde.Acı çektiğimi biliyorsun anne.İnsan nasıl dayanır yaşamaya yaşamak değilse yaşamak?İnsan dayanabilir mi anne su içmeye,yemek yemeye,acı çekmeye?Bir zaruriyet ise yaşamak ki zorunluluk mudur o zaman yoksa gereklilik mi?İşte orada buna edilen müdahalenin adıdır söylemek istediğim.Söyleyemem anne.Sen anlarsın bilirim,gözlerimde gördün anne,gözlerimde görüyorsun,gözlerimde göreceksin.Hep aklımın ucunda kalacak gitmek.Gitmek anne,ne de güzeldir insan için.Bir yerde rahatsız olan gider anne.Bazen rahatsız olmasa da gider başka nedenlerle.Bazı zamanlarsa nedensizce gider insan.Canı ister mi insanın istemez mi bilinmez.Zaten bu bilinmezlikler değil mi insanı zorlayan anne?Hatırlarım senin de bir sürü bilinmezliklerin vardı.Daha doğrusu öyle sanırdın.Anlatmadığın için anlamadığımı sanırdın.Fakat ben anlardım.Sen de hep gitmek istedin anne.Ben senin gibiyim anlayacağın.Ama sen  korkaksın anne,ben ise cesur değilim sadece.Aramızda dağlar kadar fark var anlayacağın.Ben bir gün intihar edeceğim anne.Ölmeyeceğim,intihar edeceğim.Yeryüzündeki bütün dini,ahlaki kuralları ihlal edeceğim bir gün.Bana yaşatılan bütün ihlallerin,bütün acıların karşılığını ancak böyle alabilirim anne.Beni anla anne.Biliyorum anlamayacaksın.Beni özleme anne.Biliyorum çok özlersin.Ama anne insan olmanın verdiği acıyı tahmin bile edemezsin.Eğer kalsaydı dayanacak gücüm-ki bilirsin ne kadar da güçlüyümdür.-bunu sadece sana yaşatmamayı arzulardım anne.Bilirsin,tanıyanlar bilir.Ne kadar da hoşnut olduğumu nedenselliklerden konuşmayı.Yaptığım yapmadığım her şeyin haklı haksız hep bir nedeni oldu anne.Şunu da bildiğinden gayet eminim bir köpeğim olsaydı eğer,ben onu değil seni seçerdim anne.Gitmezdim hiç senden.Fakat bilinen bir gerçektir ki ben köpeklerden çok korkarım ve benim bir  köpeğim olmadı,benim hiçbir zaman köpeğim olmayacak.Bazıları bir kedim olduğunu söyler,bazıları bunu da kabul etmez.Bazıları onları sevmediğimden ama onların hala bana değer verdiğinden dem vurur.Bazıları saygı der anne,küçüğün büyüğe duyması gerekir diye de ekler.Bazıları da bana saygısız der.Küçük olmayı ben seçmedim anne.Ancak düşünürüm ki benden büyük olmayı onlar seçmişler.Ben bunu hiçbir zaman kabul etmedim anne.Kimse yoktur ki insan için,onun yarattığı kişilikten büyük olsun.İnsanlar bu yaratma işini üstlerine aldı alalı benim allahla da aram bozuldu anne.Oysa anlatırlar ki allah eskiden ne büyük,ne yüceymiş.Allahın bile sonradan bozduğu yerde benden ne istiyorlar anne?Ali lidar park istiyor mesela,Onur abi annesi geri gelsin ister,biraz da filmleri izlensin ister.Bir arkadaşım var sevdiği kızı istiyor o,çok seviyor anne.Bir ben biliyorum bunu bir de kendisi.Hitler bütün dünyayı ele geçirmeyi istemiş zamanında,Muhammed insanların belirli kurallar çerçevesinde belirli sınırlar gözetilerek kardeşçe yaşamasını istemiş.Tıpkı İsa ve Musa gibi.Benim de bazı isteklerim var anne.Bağırmayın bana,bana lütfen bağırmayın.Bana bağırmasınlar söyle onlara.Ben duyarım kim ne zaman,nerede,ne söyleyecekse bana söylesin bağırmadan.Bana bağırdıklarında intihar edesim geliyor anne.Ölmekten bahsetmiyorum,intihar etmekten bahsediyorum.Ben bir gün intihar edeceğim anne.O vakit yakarsın bütün yazdıklarımı.Belki bizim hocaların yazdığı dualar kadar etkili olmaz ama o külleri bir bardak suyun içine atıp abime içir anne.Belki o zaman geçmiş işe yaramazlıkların acısını şeyhlerden,hocalardan medet arayarak geçirmek yerine;şiire,kitaba,sanata döner yüzümüz.İşte o zaman anne bütün dünyada açacak goncalar,bizim goncalarımız açacak.Belki ben de tam goncaların açtığı vakit intiharımı geri döndürmek için gelir şeyh mınnahın ayaklarına kapanır affımı dilerim.Aynı anda paralel bir evrende amcamın bir kirişi ağzından öptüğü vakit geri geleceğim anne...


Küçük Adam