Elif Zeyno'ya,denize ve kadıköy sokaklarına

denizin üstünde durdum bütün karanlığıma rağmen
umut gölgeliyor bütün beyaz ölümleri
bir hiçlik yayılıyor bak
ve şarkılar söylüyor kuşlar
aynı anda vapurlar yanaşıyor bedenlerimize
bedenlerimiz sıcak ve üryan
bu sıcak dayanılacak gibi değil
ama dayanılacak
bu üryanlık kabul edilemez
ancak kabul olunacak
bak sirenlerin arasına karışıyor ağlamalarımız
araya giriyor kanın kokusu
ve duruyor gözyaşlarımız
gözyaşlarımız ne zamandır özgürdür bu kadar,

ne zamandır bırakılmış tutsaklıklar?
bütün tutsaklıklar yaratana ait en başta
ve bizatihi bana



      küçük adam