Aşağıda okuyacağınız yazı tamamı ile yaşanmış,gerçek olaylara dayanmaktadır.Bu yazı başından geçen olayları kendi günlüğüne aktaran Pavlov'un odasında bulunan notların incelenip bazı eksik yerlerin olay örgüsüne bağlı kalınarak tamamlanmasıyla oluşturulmuştur.Bu yazının yayımlanması için gerekli izin Pavlov'un ailesinden alınmıştır.Pavlov yaptıkları yüzünden bütün insanlığın affına sığınmaktadır.Bu notları birleştirirken hem okuyucuyu sıkmamak hem de yaşanmış bazı olayların gizlenmesi maksadı ile kurmacaya başvurulmuştur.Bazı eksikliklerin giderilmesi ve metinlerin olay bütünlüğü için daha da sağlamlaştırılması konusunda sohbet etme teklifimizi geri çevirmedikleri için Pavlov'un annesine,o adama-Pavlov tuttuğu günlüklerde babasından hep o adam diye bahsediyor-,portakala-kendisi yazılarda gerçek isminin geçmemesini istedi.Pavlov'un ona geçmişte bazenleri böyle hitap etmesinden dolayı bu şekilde anılmayı rica etti.- teşekkürlerimi sunarım.



                                                                       İLK GÜNAH

Zaman :Pavlov'un çocuk olduğu zaman(çok çocuk olmadığı zaman)            

      Kendimi çok huzurlu hissediyorum.Aynı zamanda da kendimden iğrenir haldeyim.Aklımdan çıkmıyor o.Kendi kaşındı.Onu uyardım.Beni dinlemeliydi.Portakaldan uzak durması gerektiğini söylemiştim  ona.Hem de defalarca söyledim.Kimse yaptığım şey için beni suçlayamaz.Portakala duyduğum sevgi,yapacağım her şeyin mantıklı açıklamasını içinde barındırıyor benim için.Hahaha o da beni seviyor zaten.Sevmese beni öper miydi?
                                                                                                                          21 Nisan


Korkuyor o senden.Korkuyor.Beni anlaman gerek.Ona zarar gelmemesini sağlamak benim birinci görevim anlıyor musun.Sakın ses yapma. O adamla annem seni bilmemeli.
-Pavlov ne yapıyorsun orada oğlum?
-Oyun oynuyorum anne.Geliyorum hemen.

Pavlov kulübeden dışarı çıktı.Kulübenin kapısını kilitlemeyi ihmal etmedi.Dokuzuncu yaş gününde o adamla beraber yapmışlardı bu kulübeyi.O zamanlar o adam yoktu aslında.Sonradan o adam olmuştu.Bu yüzden cümledeki "o adam" söz öbeğini "baba" sözcüğü ile değiştirmek makul olabilir.Burada bu bilgiyi vererek kararı okuyucuya bırakıyorum. Genellikle zamanının çoğunu bu kulübede geçirirdi Pavlov.Bir keresinde portakal buraya gelmişti.Yanlışlıkla portakalın göğsüne eli değdiğinde çok utanmıştı Pavlov.O gün günlüğüne şöyle yazmıştı."Çok utandım,sevdiğim kızın göğüsleri çok küçük,hahahahah."Bahçeden geçip evin içerisine girdi.Annesi mutfaktaydı.Pavlov'a dönüp "hadi git ellerini yıka sonra yemek yiyeceğiz" dedi.Pavlov annesine hiçbir şey demeden tuvalete doğru gitti.Elleri gerçekten kirli gözüküyordu.Annesi demese bile mutlaka ellerini yıkaması gerekirdi.
-Nasılsın Pavlov
-İyi o adam
O adamın önünden geçip tuvalete girdi.Ellerini yıkadı.Daha sonra yemeğe oturdular.Pavlov'un aklında kulübe vardı.Orada yarım kalan işini düşünüyordu.Portakal için yapması gereken bir fedakarlık,ödenmesi gereken bir bedel vardı.



Onu rahatsız etmeye neden devam ediyorsun?Portakal'ı ağlarken görmeye,onun üzülmesine dayanamıyorum.Bugün bana gelip çok korktuğunu söyledi.Ona korkma dedim.Az kaldı kafamda bazı şeyler var.Sınırlarımı zorlarsan,senin için hiç iyi olmayacak.
                                                                                                                         15 Nisan

                       
      Sabah herkesten erken uyanmıştı Pavlov.Odasından çıkıp doğruca kulübeye gitti.İğrenç yaratık gözlerinin içine bakıyordu.Ağzını açmadı.Yanına gidip oturdu.
-Günaydın.Sana ne yapacağıma daha karar vermedim.Seni severdim ben.Beraber yediğimiz yemekleri hatırlıyor musun?Birlikte koşu yarışı yapardık.Sen beni hep geçerdin.Hahaha.
Bok vardı portakalla uğraşacak.Sen zorladın beni bunu yapmaya.Benim suçum yok anlıyor musun.Benim suçum yok.Severdim seni işte dedim ya.Bakma öyle.

Onun bir şeyler yemesi gerektiğini biliyordu Pavlov.Bu kulübedeki ikinci günüydü ve ağzındaki bant hiç çıkmamıştı.Gözlerine baktığında acı çektiğini görebiliyordu.En çok ta bu canını yakıyordu Pavlov'un onun acı çektiğini görememeyi,hissedememeyi tercih ederdi.Bu şekilde onu yok etmek daha kolay olabilirdi.

                                                                                                                                                                       Portakal ondan korkuyor,ben ondan korkmuyorum,bugün onu tekmeledim,o benden korkuyor,galiba portakal da benden korktu."Neden vurdun ona Pavlov?" dedi."Senin için." dedim."Seni seviyorum ya ondan."Beni öptü.Onu tekmelediğim için beni öptü.Eğer beni sürekli öpecekse,onu öldürebilirim.Evet portakal için bunu yapabilirim.
                                                                                                                  17 Nisan


Pavlov kulübeden çıkarken o adam balkonda sigarasını içiyordu.Her sabah işe giderken giyindiği gibiydi.Şık kıyafetler ancak kötü,çelimsiz bir vücut.Kahve bardağını ağzına götürürken Pavlov ile göz göze geldiler.Pavlov hiçbir şey demeden o adamın yanından geçip içeri girdi.Annesi de uyanmıştı.Gidip onu öptü.
-Günaydın aşkım
-Günaydın hadi otur bakalım da sütünü iç

Pavlov günlüğünde annesini kırmamak için süt içtiğini şu sözlerle dile getiriyor: "Sana tapıyorum,ama sütten nefret ediyorum anne.Her sabah bilinçli olarak bana işkence uyguladığını düşünüyorum bazenleri.Sonrasında ise bu fikri hemen def ediyorum.Önüme bok koyup içmemi istesen,içeceğimden emin olabilirsin."


-Tamam annecim





Bugün okul çıkışı portakalla eve yürürken yine o çıktı karşımıza.Benim yanıma geldi.Onu tekmelediğim için kızgın gözükmüyordu.Bunun beni şaşırtmadığını söylersem yalan söylemiş olurum.Portakala sakin olması gerektiğini,yanında ben varken kimsenin ona bir şey yapamayacağını söyledim.Beni dinlemedi."Götür onu buradan!" diye bağırdı.Gözlerinin içinde korkuyu gördüm.O zararsızdı,tek derdi bizimle beraber yürümekti.O zararsızdı portakal!Neden korkuyorsun ondan?Neden ağladın bugün yine onun yüzünden? İstemediğim şeyler yapmak zorunda bırakıyorsun beni.Evet kesinlikle bu bir zorunluluk.Pavlov portakalı üzen şey ne olursa olsun bertaraf etmeli.Onu yok edeceğim.Zararsızmış.Yalan söyleme Pavlov.Kötüsün sen Pavlov.Portakal neden ağlasın o zararsızsa? Yarın bu işi bitireceğim.Artık portakalla sürekli birbirimizi öpebiliriz  hem o ağlamadığı zaman çok daha güzel oluyor.Öyle değil mi sevgili günlük?
                                                                                                                    19 Nisan
                       


Pavlov kulübeye geri döndüğünde o son derece bitkin gözüküyordu.Yerinden kalkıp Pavlov'un gelişine tepki vermedi.Pavlov'un elinde ip,bant vardı.Getirdiği bantla ağzını bir kaç kere daha bantladı.Bandın çıkması riskini göze alamazdı.Çıkacak bir ses tüm planı alt üst edebilirdi.O adam işteydi,annesi bir arkadaşını ziyarete gitmişti.Bundan daha mükemmel bir zaman olamazdı.Onu iple boğup bahçeye gömecekti.

-Üzgünüm.Aslında çok ta değilim.Ölümü kabullenişini görebiliyorum,hatanı bildiğini de.

Arkasına geçip ipi boynuna doladı.O hareketsiz kalana kadar sıktı.Ellerinde ipin izi kalmıştı.Ondan bir hatıra diye düşündü.Portakal için yaptığım ilk büyük fedakarlığın izi.


Pavlov bu olaydan çok sonrasında şu notu düşmüştü  günlüğüne: "İşlediğim ilk günahtı bu,ama delice değildi.Mantığımı çok iyi kullandığımı hatırlıyorum o günlerde.Ortada bir sorun vardı,benim de bu problemi çözme gerekliliğim.Hiçbir şey hissetmediğimi de hatırlıyorum o anlarda,ta ki o hareketsiz kalana kadar.O an bir hayata son vermenin yüceliğini derinlerime kadar hissetmiştim."


                                                                                                               Küçük Adam