MÜZMİN BİR HÜZÜN

Aklım başımda değil.Kaldırıp da kafamı baktığımda kendime, son günlerde söylediğim en aklı başında cümlemle karşılaşıyorum. Üzülüyorum. Demini almış bir orta doğu çayını değil, soğuk günlerde ayazlarda üşüyenlere aldırmaksızın üstüme aldığım battaniyeyi değil, gri halinde üstüme gelen şehir gürültüsünü yırtarcasına taze bir ufuk gibi doğan yeşillik örtüsünü değil... Kitaplarımı rafa kaldıracak kadar dağıtan zihnimi, aklımı çelecek kadar seven şeytanı, en çaresiz zamanlarımda tutunduğum her dalı kırabilecek kadar umarsız olan seni, altı çizili ve kalın harflerle ÖZLÜYORUM.  İhaneti hissediyorum tedavüldeki her damarımda, bunu gülümseyerek karşılıyorum. Yedi milyar insanı kaldırıp kayıp eşyalar odasına, kendimde bulduğumda yapılmış her haksızlığı daha bir aptal bakıyorum dünyaya. Düşler kuruyorum, bozuyorum düşleri. Gelmeyecek kadar gerçek, geçmeyecek kadar hızlı ve hareketsizsin. Düşüyorum. Uzun cümleler kurmak istiyorum, yoruyor bünyemi uzun cümleler. Noktalama işaretlerini sık tuttuğum uzun bir dörtlük yazmak istiyorum, büyük harflerinde yeni dünyalar kurduğum. Sadece küçük adamlar sever büyük harfleri diyor birisi. Kabulleniyorum. Her şeyiyle karşıma almaya niyetlendiğim koca dünya iki dudağının arasında ses tellerini kaybetmiş bir müzisyenin kimsesizliğine bürünüyor. Onlar yine de konuşmayı beceriyorlar bam telleriyle ya da ince Do'larıyla. Sen susuyorsun. Bunu kabullenemiyorum. Tüm bu anlattığım, tarif edilemez bir düş kırıklığı demek isterdim. Oysa,en ilkel kelimelerle bile yanına kalıyor telaşsızlığının ele verdiği boşuna gayretim. Her paragrafın sonunu yoruldum demeye getirmeye uğraşıyorum. Kuramıyorum bu yüklemiyle kardeş cümleyi. Kırık camlardan içeri giren güneşin soğuttuğu bir gasilhanede rastlıyorum kalbime. Adettendir deyip üç kere sıcak ve soğuk su serpiliyor sevdamıza. Ben ve sen ve herkes biliyor ruhumuzun göçünü. Dönmeyecek bir umuda hurafelerle ilintili bir şok tedavisi uyguluyorum. Sonuç değişmiyor.  Aldanmak başlıyor. Tanıyorum bu hissi. Yorulduğum zaman geçecek aldanma, aldanmadığım zaman çökecek yorgunluk. Aklım başımda değil. Kaldırıp da kafamı baktığımda kendime, son günlerde söylediğim en aklı başında cümlemle karşılaşıyorum.

Mehmet Zorlu